Page 166 - iAMCAR83
P. 166
“หมู่บ้านตีมีดอรัญญิก” มีประวัติศาสตร์ที่บันทึกเล่าขานกันมาว่า ในสมัย
กรุงรตั นโกสินทร์ ชาวลาวเวียงจันทนไ์ ดอ้ พยพมาตง้ั ถน่ิ ฐาน อยู่บริเวณบ้านตน้ โพธ์ิ แ
(ปจั จบุ นั คือพ้ืนที่ หมู่ที่ 6 และหมู่ท่ี 7 ตำ� บลทา่ ชา้ ง อำ� เภอนครหลวง จงั หวดั พระนค
ลาวท่พี ากนั อพยพมาส่วนใหญม่ ีอาชีพทางชา่ ง มีช่างตีเหลก็ กบั ช่างทำ� ทอง เหตทุ ่ีเลอื
และบา้ นไผห่ นองเปน็ ทต่ี งั้ ถนิ่ ฐานเพราะมแี หลง่ วตั ถดุ บิ ทส่ี มบรู ณ์ คอื มไี มไ้ ผข่ นึ้ อยอู่ ยา่ ง
น้�ำ และสภาพพื้นทถี่ ูกโอบด้วยคงุ้ น้ำ� ของแม่นำ�้ ปา่ สกั จนมีสภาพเกอื บคลา้ ยกับเกาะข
เปน็ วสั ดทุ สี่ ำ� คญั ในการสรา้ งบา้ นพกั อาศยั ทำ� ดา้ มมดี ดา้ มคอ้ น และดา้ มพะเนนิ (คอื อ
ใชใ้ นการตเี หลก็ ) และใชเ้ ผาเปน็ ถา่ นเพอื่ เผาเหลก็ ใหค้ วามรอ้ นสงู มากกวา่ ถา่ นธรรมดา
การคมนาคมทางนำ�้ ก็สะดวกเนอื่ งจากแมน่ ำ�้ ปา่ สกั ไหลผ่าน ขา้ วปลากอ็ ุดมสมบรู ณ์
